Ouders ontdekken steeds vaker een verontrustende trend: moderne scholen slagen er niet in om basisspellingvaardigheden aan te leren. Een verschuiving in de onderwijsfilosofie decennia geleden, in combinatie met de opkomst van autocorrectie en AI-hulpmiddelen, heeft ervoor gezorgd dat veel kinderen niet voorbereid zijn om effectief te schrijven zonder digitale hulp. Dit gaat niet alleen over grammatica; slechte spellingvaardigheden belemmeren het begrijpend lezen en de algemene academische prestaties.
De wortels van het probleem: van hele taal tot digitale afhankelijkheid
Generaties lang was expliciet spellingonderwijs een vast onderdeel van het basisonderwijs. Vanaf het einde van de jaren tachtig adopteerden scholen echter ‘volledige taal’-methoden, waarbij formele spellingsoefeningen werden gebagatelliseerd ten gunste van leren door te lezen. Hoewel deze aanpak grondig werd ontkracht door onderzoek, bleef deze aanpak hangen, waardoor veel docenten niet voorbereid waren op effectief spellingonderwijs.
De hedendaagse klaslokalen geven vaak voorrang aan typevaardigheden en digitale hulpmiddelen (zoals Google Documenten en Grammatica) boven traditionele spellingspraktijken. Hoewel deze technologieën nuttig kunnen zijn, creëren ze een houvast die leerlingen ervan weerhoudt de regels van de Engelse spelling te internaliseren. Ouders als Jodi Carreon merkten dit uit de eerste hand toen hun kinderen terugkwamen van school met laptops maar zonder spellingtoetsen of lijsten.
“De daaropvolgende jaren begon ik te begrijpen… dat ze spelling niet expliciet onderwijzen op de manier waarop ik dacht dat het zou gebeuren,” zei Carreon.
Waarom spelling belangrijker is dan grammatica
De achteruitgang in spellingsonderwijs is niet alleen een stilistisch probleem. Spelling en begrijpend lezen zijn nauw met elkaar verbonden. Het vermogen om woorden nauwkeurig te decoderen versterkt de geletterdheid. Experts op het gebied van alfabetisering waarschuwen dat het vertrouwen op de spellingcontrole vanaf jonge leeftijd onderliggende leerproblemen, zoals dyslexie, kan maskeren, die anders door spelfouten zouden kunnen worden ontdekt.
Het verlaten van formele spellingsinstructie betekent dat docenten niet meer leren hoe ze het onderwerp formeel moeten onderwijzen.
Het probleem wordt nog verergerd door het gebrek aan gestandaardiseerde spellingbeoordelingen. In tegenstelling tot lezen of rekenen wordt spelling niet consequent getest op staats- of nationaal niveau, waardoor het moeilijk is om de omvang van de crisis te volgen.
Wat ouders kunnen doen: de gaten opvullen
Ouders worden steeds meer aan hun lot overgelaten. Op veel scholen ontbreekt het aan uitgebreide spellingcurricula, waardoor gezinnen gedwongen worden te improviseren. Deskundigen raden aan om de grondbeginselen van de Engelse spelling opnieuw te bekijken, met de nadruk op klanken, woordwortels en algemene patronen. Hulpmiddelen als De logica van het Engels blootleggen kunnen ouders helpen begrijpen hoe de taal werkt.
Dr. J. Richard Gentry stelt voor om systematisch te oefenen met wekelijkse spellingswoorden, en deze te verbinden met bredere taalvaardigheden: “Kinderen moeten de spellingswoorden van de week systematisch gebruiken, en ze verbinden met bredere vaardigheden, zoals fonetiek, begrijpend lezen, schrijven en het opbouwen van hun woordenschat.”
Voor leerlingen met leerproblemen is het gebrek aan spellingsonderwijs bijzonder schadelijk. Hulpmiddelen voor het corrigeren van fouten kunnen dyslexie maskeren, waardoor een vroege diagnose en interventie worden voorkomen. Ouders moeten rechtstreeks met leraren communiceren en pleiten voor een logisch opeenvolgend spellingcurriculum.
Het grotere plaatje: een systemisch probleem
De spellingcrisis is niet de schuld van leraren, die vaak niet over de training en middelen beschikken om het onderwerp effectief te onderwijzen. Het is een systemisch probleem dat voortkomt uit gebrekkige onderwijsfilosofieën en een misplaatste afhankelijkheid van technologie.
Ouders moeten proactieve stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat hun kinderen sterke spellingsvaardigheden ontwikkelen, maar uiteindelijk is er een landelijke verschuiving naar op wetenschap gebaseerde geletterdheid nodig. Zonder dit risico lopen toekomstige generaties het risico achterop te raken in een fundamentele vaardigheid die essentieel is voor academisch en professioneel succes.
